r e k l a m a
 |
Nowy protokół oceny in vitro fototoksycznego działania ksenobiotyków na ludzkie keratynocyty
Radosław Śpiewak, Aleksandra Gregorius, Piotr Sznelewski
Sugerowany sposób cytowania: Śpiewak R, Gregorius A, Sznelewski P: A new in vitro protocol for assessing phototoxic effects of xenobiotics on human keratinocytes. Estetol Med Kosmetol 2012; 2 (4): 110-114.
DOI: http://dx.doi.org/10.14320/EMK.2012.023
Streszczenie
Protokoły stosowanych rutynowo testów fototoksyczności wykorzystują hodowle mysich fibroblastów ponieważ komórki te są mało wymagające i łatwo dają się hodować in vitro. Jednak w rzeczywistości reakcje fototoksyczne w głównej mierze obejmują naskórek, który zbudowany jest z keratynocytów - komórek znacznie różniących się od fibroblastów pod względem struktury i funkcji. Dlatego hodowle keratynocytów wydają się bardziej adekwatne dla testowania fototoksyczności ksenobiotyków takich, jak składniki kosmetyków czy leki. Celem przedstawionych badań było opracowanie i wdrożenie protokołu testu oceniającego potencjał fototoksyczny ksenobiotyków
w hodowlach normalnych ludzkich keratynocytów. Materiał i metody: Za punkt wyjścia dla naszych poszukiwań posłużył nam zaakceptowany przez EU protokół badania fototoksyczności na fibroblastach mysich (3T3 Neutral Red Uptake Phototoxicity Assay,
DB-ALM No. 78). Na podstawie szeregu eksperymentów protokół ten został zmodyfikowany i dostosowany do szczególnych wymagań hodowli normalnych ludzkich keratynocytów. Po uzyskaniu stabilnego wzrostu keratynocytów w hodowlach, zostały one przez 1 godzinę poddane działaniu modelowych substancji o działaniu fototoksycznym znanych z obserwacji klinicznych: chlorpromazyny, 8-metoksypsoralenu, chlorochiny, prometazyny, etofenamatu, ketoprofenu, doksycykliny, limecykliny oraz izotretinoiny w serii stężeń
0, 1, 3, 11, 33 i 100 µg/ml. Następnie mikrohodowle zostały naświetlone sztucznym światłem słonecznym z rekomendowanego przez EU symulatora słonecznego w całkowitej dawce 5 J/cm2. Żywotność keratynocytów była oceniana na podstawie wychwytywania przez komórki barwnika czerwieni neutralnej (NR). Wyniki: Stosując wypracowany protokół badania byliśmy w stanie uzyskać stabilny wzrost
normalnych ludzkich keratynocytów in vitro. Przy nieobecności czynników fototoksycznych, światło w dawce do 10 J/cm2 nie wpływało zauważalnie na żywotność keratynocytów. Zaproponowany model wyraźnie ujawniał fototoksyczność modelowych czynników fototoksycznych wybranych do niniejszych badań, zgodnie z obserwacjami klinicznymi u ludzi. Wnioski: Opracowaliśmy protokół badania in vitro potencjału fototoksycznego ksenobiotyków w normalnych ludzkich keratynocytach. Funkcjonalność i wiarygodność testu została potwierdzona w eksperymentach z wykorzystaniem ksenobiotyków o znanym działaniu fototoksycznym. Mimo, że w hodowli bardziej wymagające od mysich fibroblastów i w związku z tym pomijane w rutynowych badaniach fototoksyczności, ludzkie keratynocyty wydają się bardziej adekwatne w ocenie in vitro potencjalnego działania fototoksycznego ksenobiotyków na ludzką skórę,
ponieważ reakcje fototoksyczne w pierwszym rzędzie obejmują naskórek, który składa się z keratynocytów.
Słowa kluczowe: badanie fototoksyczności, ksenobiotyki, testy in vitro, hodowle keratynocytów, keratynocyty ludzkie
| Abstract | Reprint (PDF) | DOI: 10.14320/EMK.2012.023
|
r e k l a m a
 |
